XΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ 103 τικό περιβάλλον διεθνώς. Ο άνθρωπος καλείται να αναμετρηθεί είτε με το μέγεθος της φύσης που αποδεδειγμένα δεν έχει σεβαστεί, είτε με τις δραματικές συνέπειες των επιλογών του ίδιου του είδους του. Το τελευταίο συνδέεται με τις συνειδητές πολιτικές αποφάσεις και τα οικονομικά οφέλη που οδηγούν σε διαχρονικές ανισότητες και τραγικές απώλειες. Αυτό όσο αδιέξοδο και αν ακούγεται, είναι εξαιρετικά σημαντικό να μην μας αποθαρρύνει, ούτε να μας τελματώνει. Η επιβίωση με αξιοπρέπεια είναι ένας αγώνας αντοχής. Και στους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα συνεχίζουμε να τον δίνουμε χάρη στους πολύτιμους συμπαίκτες που έχουμε τα σχεδόν 50 χρόνια δράσης μας. Και δεν είναι άλλοι από όλες και όλους εσάς που αυτή τη στιγμή διαβάζετε αυτές τις γραμμές, που δεν εγκαταλείψατε την κοινή μας προσπάθεια όσα εμπόδια και αν συναντήσατε στην πορεία. Και γι’ αυτό σας ευχαριστώ ιδιαιτέρως εκ μέρους όλων των συναδέλφων αλλά κυρίως των ανθρώπων που έχουν βοηθηθεί διατηρώντας ζωντανή την ελπίδα τους. Πώς διαχειρίζεσαι το μέγεθος της ευθύνης να ηγείσαι ενός μεγάλου ανθρωπιστικού κινήματος που μπορεί να επηρεάσει τη ζωή χιλιάδων ανθρώπων; Επενδύοντας πολύ στη σκληρή δουλειά, τη συνέπεια αλλά και στο μοίρασμα. Πιστεύω πολύ στην ομάδα και έχω την πεποίθηση ότι δεν μπορείς να πας μακριά χωρίς αυτήν. Οι επικεφαλής οργανισμών οφείλουμε να ακούμε τους συνεργάτες μας πριν πράξουμε ή αποφασίσουμε, επί της ουσίας, όχι στους τύπους. Φυσικά έχω πολύ έντονα το αίσθημα της προσωπικής ευθύνης τόσο απέναντι στους αν6 θρώπους που καλούμαστε να βοηθήσουμε όσο και στο προσωπικό μας. Δεν μπορείς να φροντίσεις σωστά και υπεύθυνα κάποιον, αν δεν έχεις μεριμνήσει για τον φροντιστή. Αυτό τουλάχιστον θα πρέπει να το έχουμε ως μέλημα, ακόμη και αν δεν είναι πάντα εφικτό. Εξίσου σημαντική, όμως, είναι η ευθύνη που νιώθω απέναντι σε όλες και όλους εσάς, τους υποστηρικτές μας. Κάθε σκέψη, απόφαση και πράξη μου οφείλει να στηρίζεται στο γεγονός ότι διαχειρίζομαι την εμπιστοσύνη ανθρώπων, είτε είναι ασθενείς, είτε συνάδελφοι, είτε δωρητές. Την ίδια στιγμή αυτή η ευθύνη λειτουργεί και ως δύναμη. Δεν γεμίζουν οι αποθήκες του μυαλού και της ψυχής μου μόνο με έννοια αλλά και με πίστη ότι όλοι μαζί θα συνεχίσουμε να παλεύουμε παρά τις αντιξοότητες για έναν κόσμο λίγο πιο δίκαιο και πιο όμορφο. Επισκέφθηκες πρόσφατα τη Λέσβο και τη Σάμο. Πώς αισθάνεσαι όταν μία από τις μεγαλύτερες σύγχρονες κρίσεις συμβαίνει «στην αυλή του σπιτιού σου»; Σοκαρισμένος με όσα είδα στα δύο νησιά. Και με ένα αίσθημα θυμού κυρίως για τον τρόπο συνειδητής διαχείρισης της κατάστασης από τις πολιτικές δυνάμεις, όχι μόνο της χώρας μας αλλά όλης της Ευρώπης. Αναμφίβολα πρόκειται για μια πραγματικότητα που απαιτεί ψύχραιμη και υπεύθυνη διαχείριση απέναντι τόσο στους πληθυσμούς που καταφθάνουν διωκόμενοι από σκληρές καταστάσεις όσο και στις κοινωνίες που καλούνται να διαχειριστούν και να ζήσουν μια νέα συνθήκη. Την ίδια στιγμή, αυτή η κρίση που πέρασε τα σύνορα και έγινε «δική μας υπόθεση», μας δείχνει κάτι πολύ σημαντικό και ρεαλιστικό. © Anna Pantelia / MSF
7 Publizr Home