© Pablo Tosco/Angular ΓΙΑΤΡΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ 9 Η Ανσάρ έχει φέρει τον τριών μηνών γιο της Σαλίμ, στην κλινική των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στην Γκογιαλμάρα. διαθεσιμότητα εξειδικευμένων υπηρεσιών, όπως υποστήριξη ψυχικής υγείας ή δωρεάν δευτεροβάθμια φροντίδα υγείας υψηλής ποιότητας, είναι εξαιρετικά περιορισμένη. Τα δεινά τους φανερώνουν την παγκόσμια συλλογική αποτυχία να προστατευτεί ένας ήδη ευάλωτος λαός από περαιτέρω παραβιάσεις των δικαιωμάτων του. Ως εκ τούτου, απαιτούνται όχι μόνο τοπικές αλλά και διεθνείς πρωτοβουλίες και λύσεις. Φυσικά, η πηγή του προβλήματος βρίσκεται στη Μιανμάρ, όπου εξακολουθούν να ζουν 550.000-600.000 Ροχίνγκια. Πολύ λίγα πράγματα γνωρίζουμε για την υγεία και την ανθρωπιστική κατάσταση όσων βρίσκονται στο βόρειο Ρακάιν. Οι αρχές συνεχίζουν να αγνοούν ή να απορρίπτουν τα επανειλημμένα αιτήματά μας για πρόσβαση στην περιοχή αυτή. Παρά τη διεθνή κατακραυγή για τις βιαιοπραγίες που διέπραξαν οι δυνάμεις ασφαλείας της Μιανμάρ σε βάρος των Ροχίνγκια το 2017, οι εξωτερικές πιέσεις ελάχιστες αλλαγές έχουν επιφέρει. Οι διακρίσεις και ο διαχωρισμός συνεχίζονται, ενώ ένας μικρός αριθμός Ροχίνγκια διέφυγε στο Μπανγκλαντές και το 2018. Για πάνω από δύο δεκαετίες, βλέπουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ανθρωπιστική κατάσταση στο Ρακάιν να επιδεινώνονται σταθερά. Οι συνεχιζόμενοι περιορισμοί στην πρόσβαση στον βορρά και η ντε φάκτο κράτηση των Ροχίνγκια σε καταυλισμούς στο κεντρικό τμήμα θέτουν σοβαρά επιχειρησιακά και ηθικά διλήμματα για τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα. Το να είμαστε μάρτυρες σε ό,τι συμβαίνει, παραμένει βασικός λόγος για τη συνεχιζόμενη παρουσία μας, ακόμη και αν η δυνατότητά μας να ανταποκριθούμε στις ανάγκες υγείας έχει μειωθεί σημαντικά. Θα συνεχίσουμε να παρέχουμε πολύτιμες ιατρικές και ανθρωπιστικές υπηρεσίες και να μιλάμε δημόσια για τις ανάγκες των Ροχίνγκια στη Μιανμάρ, στο Μπανγκλαντές και στη Μαλαισία, ωστόσο η ηθική κατακραυγή της διεθνούς κοινότητας πρέπει να μεταφραστεί σε ουσιαστικές ενέργειες για τον τερματισμό των διακρίσεων και της άρνησης της ιθαγένειας, που αποτελεί προϋπόθεση για την εθελοντική, ασφαλή και αξιοπρεπή επιστροφή των Ροχίνγκια στη Μιανμάρ. Οι κυβερνήσεις πρέπει να προχωρήσουν πέρα από την υποστήριξη της διαβίωσης στο Μπανγκλαντές και να διπλασιάσουν τις διπλωματικές προσπάθειές τους, ώστε οι Ροχίνγκια να έχουν μια ευκαιρία για μια καλύτερη ζωή.
12 Publizr Home