κρατικούς θεσμούς, τον εκκλησιαστικό μηχανισμό και τα ΜΜΕ(κεφάλαιο), στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα έως ότου «χρειαστεί» να αναζωπυρωθεί. Πατριωτισμός είναι η φετιχοποίηση των προγονικών εδαφών είναι δηλαδή η απόδοση εξαιρετικών ιδιοτήτων στις γεωγραφικές περιοχές και τις κοινωνίες στις οποίες μεγάλωσαν, δούλεψαν και πέθαναν ολόκληρες γενιές. Στη πραγματικότητα κάθε τόπος και κάθε κοινωνία έχει "θετικά" και "αρνητικά" χαρακτηριστικά ταυτόχρονα, είτε όσο αναφορά το γεωγραφικό χώρο (καιρικές συνθήκες, τοπία) είτε εξετάζοντας τις κοινωνίες από ελευθεριακή σκοπιά (ρατσισμός, πατριαρχία, σχέσεις εξουσίας, συντηρητικές παραδόσεις και έθιμα). Παρόλαυτα ο πατριωτισμός έχει την τάση να εξιδανικεύει τα χαρακτηριστικά των περιοχών και των κοινωνιών, όποια κι αν είναι αυτά. Αργά η γρήγορα ο πατριωτισμός αναπόφευκτα καταλήγει στον τοπικισμό, δηλαδή στην προσκόλληση των κατώτερων κοινωνικών τάξεων στα συμφέροντα του τόπου. Ουσιαστικά πρόκειται για τα συμφέροντα του ντόπιου, μικρού η μεγάλου, κεφαλαίου, τα οποία αντιδιαλεκτικά συνδέονται με τα συμφέροντα των καταπιεσμένων. Ο πατριωτισμός είναι ένα εξαιρετικό εργαλείο ώστε να αποφεύγονται οι διεκδικήσεις, να συντηρείται η τάξη και η ασφάλεια, που κράτος και αφεντικά χρειάζονται ώστε ανενόχλητοι να υλοποιήσουν τα καταστρεπτικά τους σχέδια. Πάνω στη λογική του πατριωτισμού κρατικοί θεσμοί και ο εκκλησιαστικός μηχανισμός χτίζουν και αναπαράγουν το αφήγημα του έθνους, στους ευρύτερους γεωγραφικούς χώρους που βρίσκονται υπό τον έλεγχο τους. Καλλιεργούν τη φαντασιακή κοινότητα του έθνους επιδιώκοντας την εθνική ομοιογένεια που επιτεύχθηκε και επιτυγχάνεται καταπατώντας τη διαφορετικότητα. «“Ο πατριωτισμός κύριε είναι το τελευταίο καταφύγιο των απατεώνων” (Σάμιουελ Τζάκσον). Ο Λέον Τολστόι, ο μεγαλύτερος αντιπατριώτης των καιρών μας, ορίζει των πατριωτισμό ως την αρχή με την οποία δικαιολογούμε την εκπαίδευση αδίστακτων δολοφόνων… Ο πατριωτισμός υποθέτει πως η σφαίρα μας είναι χωρισμένη σε μικρά σημεία, που το κάθε ένα από αυτά περικλείεται από ένα σιδηρούν παραπέτασμα. Αυτοί που είχαν την τύχη να έχουν γεννηθεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο θεωρούν τους εαυτούς τους ευγενέστερους, καλύτερους, μεγαλύτερους και πιο έξυπνους από εκείνους που κατοικούν σε οποιοδήποτε άλλο σημείο. Είναι, ως εκ τούτου, καθήκον οπουδήποτε ζει σε αυτό το συγκεκριμένο σημείο να πολεμά, να σκοτώνει και να πεθαίνει προσπαθώντας να επιβάλει την υπεροχή του πάνω σε όλους τους άλλους… Όταν το παιδί ενηλικιωθεί, έχει ήδη κορεστεί από την πεποίθηση πως είναι ο εκλεκτός του Θεού για την υπεράσπιση της χώρας του ενάντια στις επιθέσεις ή την εισβολή οπιουδήποτε ξένου. Για αυτό το λόγο απαιτούμε μεγαλύτερο στρατό και ναυτικό, περισσότερα θωρηκτά και πυρομαχικά. Ο στρατός και το ναυτικό
19 Publizr Home