υπερασπιζόμενος τα φαντασιακά εθνικά συμφέροντα της πατρίδας, ξεδιπλώνοντας δημόσια την εθνικιστική και φασιστική ρητορική και δράση του. Εθνικισμός- πατριωτισμός- μιλιταρισμός στο πανεπιστήμιο Το πανεπιστήμιο, από την πλευρά του, ως ένας κρατικός θεσμός ο οποίος λειτουργεί με όρους καπιταλιστικής επιχείρησης δεν θα μπορούσε να αποτελεί ένα πεδίο ουδέτερης γνώσης που συμβάλει στην εξέλιξη της «καθαρής» επιστήμης και της τεχνολογίας. Οι κατευθύνσεις, τα αντικείμενα και οι τρόποι γνώσης που το πανεπιστήμιο παράγει, είναι συνδεδεμένα με την εκάστοτε κοινωνική, πολιτική και παραγωγική πραγματικότητα. Ο θεσμός του πανεπιστημίου με το γνωσιολογικό υλικό που παράγει αφενός νοηματοδοτεί και νομιμοποιεί τις κυρίαρχες αφηγήσεις και αφετέρου ικανοποιεί τις ανάγκες της καπιταλιστικής αγοράς σύμφωνα με τον νόμο της προσφοράς και της ζήτησης, αλλά και με βάση τις μεσοπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες στρατηγικές, ανάπτυξης της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Μέσα σε ένα περιβάλλον περιφερειακών πολέμων και συγκρούσεων στην μέση ανατολή, στην βόρεια αφρική, στην κεντρική ασία και αλλού και τις συνθήκες διακρατικών εντάσεων στην Ανατολική Μεσόγειο, που έχουν ως αποτέλεσμα την αύξηση των μεταναστευτικών ροών προς την Ελλάδα, το ελληνικό κράτος με κύρια όπλα του τον εθνοπατριωτισμό και τον μιλιταρισμό προσπαθεί να διαχειριστεί την κατάσταση αυτή προς όφελος του. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο το πανεπιστήμιο, υπηρετώντας τους σχεδιασμούς κράτους και κεφαλαίου, συνεργάζεται σταθερά με τον στρατό, με τα ινστιτούτα που βρίσκονται υπό την εποπτεία του και με ιδιωτικές εταιρείες που παράγουν τεχνολογίες για το στρατό και συστήματα ελέγχου (πχ SpaceHellas), εξασφαλίζοντας έτσι τις απαραίτητες για την λειτουργία του χρηματοδοτήσεις. Από τα ερευνητικά προγράμματα του ΕΜΠ για τις τεχνολογίες ελέγχου των συνόρων μέχρι το μνημόνιο συνεργασίας που σύναψε το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας με επισκευαστικό εργοστάσιο αρμάτων μάχης, από τα χρηματοδοτούμενα think tanks των γεωπολιτικών αναλυτών και διεθνολόγων του τμήματος Διεθνών Σπουδών της Παντείου περί Ανατολικής Μεσογείου και Ελληνοτουρκικών Σχέσεων, μέχρι τα συνέδρια που διοργανώνονται στην Πάντειο για την διαχείριση της «προσφυγικής κρίσης» , οι πανεπιστημιακοί και οι φοιτητές/τριες τους συμβάλλουν στην αναβάθμιση των οπλικών συστημάτων του ελληνικού κράτους και στην στρατιωτικού τύπου διαχείριση των μεταναστών εργατριών/των, υπηρετώντας με συνέπεια τις στοχεύσεις του ελληνικού θεσμικού εθνοπατριωτισμού και μιλιταρισμού, στην γραμμή των «εθνικών» συμφερόντων. Απέναντι λοιπόν στην διαρκή όξυνση της ταξικής εκμετάλλευσης και της κοινωνικής καταπίεσης, την ένταξη και αξιοποίηση του θεσμού του
17 Publizr Home